W styczniu 1608 roku koloniści z Jamestown odkryli, że większość zapasów zboża, które posiadali, zgniło albo zostały zjedzone przez szczury. Kapitanowie Christopher Newport i John Smith poprowadzili grupę kolonistów do wsi Werowocomoco, zamieszkiwaną przez Indian Powhatan, by tam wymienić swoje towary na zboże. Gdy wódz Powhatan przedstawił swoją cenę, dwaj angielscy kapitanowie zaczęli kłócić się między sobą o wartość godziwej wymiany. Dla wodza kłótnia trwała jednak zbyt długo, więc postanowił wycować się z tego interesu. Tymczasem Anglicy zauważyli, że jego zainteresowanie budziły niebieskie koraliki, które posiadalii na wymianę. Wtedy kapitan Smith przekonał go o ogromnej wartości paciorków, mówiąc że ich błękitny kolor to najpiękniejszy, rzadko spotykany kolor nieba, a tego rodzaju koraliki przeznaczone są wyłącznie dla największych królów świata. Fascynacja indiańskiego wodza koralikami sprawiła, że koloniści zrobili dobry interes i choć do tej pory traktowali szklane koraliki jako mało wartościowe przedmioty, teraz ich znaczenie i wartość handlowa znacznie wzrosła.