Korale Russian Blue
„Russian Blues” są jednymi z ważniejszych korali handlowych używanych w Ameryce Północnej, popularne na całym zachodnim wybrzeżu od Kalifornii do Alaski, choć znane również w innych częściach kontynentu. Największą rolę odegrały jednak na Alasce i Północnym - Zachodzie. Pomimo swojej nazwy nie były produkowane w Rosji, lecz w Czechach, prawdopodobnie w latach 1820 – 1890.
Przezroczyste "Russian Blue" z lat 1850 - 90 w odcieniu kobaltowym. Średnica: 4 - 7 mm
Matowe mleczno - błękitne "Russian Blue" z lat 1850 - 90. Średnica: 8 - 12 mm
Powszechnie uznaje się, że korale te zostały przywiezione do Ameryki przez Rosjan, co wyjaśnia nazwę „Russian Blue”. Początkowo nazywano je „Cut” czyli „Cięte”. Przypuszczalnie koraliki te pojawiły się w rejonie północnego Pacyfiku dopiero około roku 1870, czyli tuż po tym jak Rosjanie sprzedali Alaskę Stanom Zjednoczonym w roku 1867. Istnieje kilka teorii mówiących o tym w jaki sposób Rosjanie pozyskali Czeskie koraliki. Czesi sprzedawali swoje wyroby w całej Europie, więc Rosjanie mogli kupować koraliki w europejskich magazynach. Mogli również zaopatrywać się handlując z Chinami. Prawdopodobnie Czesi wysyłali część swoich koralików do Chin, gdzie były cięte i szlifowane. Rosjanie nie mieli pozwolenia, aby ich statki wpływały do chińskich portów handlowych, natomiast handel był możliwy poprzez miasto Kyakhta przy granicy mongolskiej. Tutaj Rosjanie zaopatrywali się w chińskie koraliki i być może również czeskie. Później kupowali także paciorki od angielskich i amerykańskich przedsiębiorców. Charles Brower – „Król Arktyki”, jak sam siebie określił, napisał w swojej autobiografii, że gdy zimą 1884 - 85 roku przybył do Punktu Barrow w północnej części Alaski, miał ze sobą jeden niebieski szklany koralik za który dostał od Eskimosów Inupiat: sanie, pięć psów zaprzęgowych, dziesięć płatów rybnych i sześć lisich skór. Wartość otrzymanych towarów wycenił na ponad tysiąc dolarów. Przykład doskonale pokazuje jak wielkie znaczenie miały te niebieskie koraliki dla Indian.
Korale "Russian Blue" występują w dużej gamie kolorów, rozmiarów i kształtów
fot. http://www.picardbeads.com/exhibit11.html
fot. http://www.picardbeads.com/exhibit11.html
Większość korali „Russian Blue” produkowano w różnych odcieniach niebieskiego, zarówno przezroczyste jak i matowe, jednak występowały one również w innych kolorach np.: nieprzezroczyste mleczno – błękitne, przezroczyste w odcieniu ciemnej głębokiej zieleni, przezroczyste bursztynowe, półprzezroczyste białe. Średnica wahała się w przedziale 3 – 20 mm. Nazwa „Cornerless Hexagonals” odnosi się do charakterystycznego kształtu korali, które były ręcznie szlifowane do uzyskania sześciokątnej powierzchni, z zeszlifowanymi po obu stronach narożnikami, co w rezultacie dawało osiemnaście osobnych płaszczyzn. Koraliki mogły posiadać 18, 21 lub 24 płaszczyzny. Oczywiście zdarzały się odstępstwa od tej reguły. Niektóre większe podłużne wersje miały aż pięćdziesiąt lub więcej szlifowanych powierzchni. Obecnie nadal produkuje się korale przypominające „Russian Blue”, jednak posiadają one inną jakość, której z pewnością nie można porównać do starych ręcznie robionych „Cut Blues”, które są niczym wino… czym starsze tym lepsze.
Opracowanie: BOGDAN PŁONKA
